Εκ πρώτοις Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το νέο Έτος 2008.
Για Χριστούγεννα λοιπόν κλείσαμε με παρέα και πήγαμε Μιχάλη Χατζηγιάννη - Γλυκερία στο VOX. Πάντα μου άρεσαν τα τραγούδια του Μιχάλη, από το πρώτο του ακόμη (Άγγιγμα Ψυχής, από την ομώνυμη σειρά) που είναι και το αγαπημένο μου. Χθές όμως άκουσα το καινούριο του τραγούδι - Κράτα με (Ο Γητευτής) - το οποίο και με συνεπήρε. Και βρέθηκα αντιμέτωπος με μια ανεκπλήρωτη και μονόπλερη αγάπη: Είμαι ερωτευμένος με τα τραγούδια του Μιχάλη. Αυτή η μουσική, που είναι σαν να σε χαϊδεύει, σαν να ρέει κάτι εξωπραγματικό γύρω σου, οι μοναδικοί του στίχοι και η αιθέρια του φωνή παράγουν ένα αποτέλεσμα ονειρικό. Θεϊκό. Ερωτεύσιμο!
Ανέκαθεν είχα πρόβλημα με την αγάπη σαν συναίσθημα. Πάντα με δυσκόλευε και συνεχίζει να με δυσκολεύει. Είμαι ιδιότυπος άνθρωπος και δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν και για κανένα λόγο. Και άρα, πώς να αγαπήσω? Οπότε όπως καταλαβαίνετε...
Γι' αυτό λοιπόν και τα τελευταία πολλά χρόνια είμαι μόνος, single, εγώ και οι φίλοι μου. Και για του λόγου το αληθές, περνάω απίστευτα καλά και δεν μου λείπει τίποτε. Πραγματικά τίποτε! Τώρα θα μου πείτε: και στο μέλλον τί γίνεται? Και απαντώ: ποιός σκοτίζεται? Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα του σημερινού ανθρώπου (νομίζω). Σκέφτεται πάντα το μέλλον και ξεχνάει να ζήσει το παρόν, την καθημερινότητά του. Ενεργεί καθημερινά για το μέλλον. Τίποτε για το τώρα. Πόσο παράδοξο, n'est pas?
Αυτά λοιπόν. Παραθέτω παρακάτω και τα λόγια του προαναφερθέντος άσματος, έτσι για το καλό:
ΚΡΑΤΑ ΜΕ (Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ)
Κι αν τα βουνά τα χωρίζουν
Δες! στέκουν μόνα κι ελπίζουν
Αντικρυστά μια ζωή.
Πριν προδοθούν ήταν φίλοι
Μέσα τους κρύβονταν ήλιοι
Κι εγώ με σένα μαζί.
Κράτα με και μη σε νοιάζει
Τίποτα μη σε τρομάζει
Όποιος τολμά να αγαπάει αληθινά
Θα είναι ήρωας πάντα... βαθιά.
Τη δύναμή μου θα αντλήσω
Τα μάγια όλα θα λύσω
Θα είμαι εγώ γητευτής.
Κράτα με και μη σε νοιάζει
Τίποτα μη σε τρομάζει
Όποιος τολμά να αγαπάει αληθινά
Θα είναι ήρωας πάντα... βαθιά. Τα φιλιά μου και θα τα ξαναπούμε του χρόνου.
Υ.Γ. Να πάτε οπωσδήποτε στο VOX. Το πρόγραμμα είναι απλά εκπληκτικό!
3 comments:
θα μπορούσα να σχολιάσω τόσα πράγματα... έγραψα κι έσβησα αυτό το σχόλιο δεν-ξέρω-πόσες φορές. Τελικά αποφάσισα να μην γράψω τίποτα και να ακούσω το τραγούδι...
Και κάτι ακόμα: if you are everything but normal, then that makes two of us...
ισως ειναι απο τις σπανιες φορες που διαβαζω ολα αυτα που νιωθω για το μιχαλη.τοσο απλα και χωρις μεγαλα λογια.
και επισης μια απο τις λιγες φορεσ που διαβαζω κατι υπερ του. τα πιο πολλα ειναι μεσα στη κακια.συμφωνα με οσα εχεις πει...και θελω να παω vox απλα ειμαι μακρια
Post a Comment