Tuesday, February 5, 2013

Τελικά πότε περνάμε καλά... (Once in a lifetime)???

Και λοιπόν, να που λες που συναντήθηκα με τη Νανούκα!!!
 
Η Νανούκα? Μεγάλη ιστορία. Ατομάκι μοναδικό, ξεχωριστό, που σπάνια έχεις την τύχη να συναντήσεις μπροστά σου. Και αν η τύχη σου είναι πολύ μεγάλη... Ε, τότε γίνεται φίλη σου και έχεις την δυνατότητα να βγαίνεις έξω μαζί της και να περνάς τόσο καλά όσο σπάνια πια συμβαίνει.
 
Με τη Νανούκα, που λέτε, συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στην Αγγλία, στο Corfe House @Poole, την περίοδο του μεταπτυχιακού στο πανεπιστήμιο του Bournemouth.
 
Γιατί δεν σας είπα, μετά την τελευταία μου καταχώρηση και μετά τα ΤΕΙ, πρακτικές και δουλειές (Boooo, *vomit*) κατέληξα στην Αγλλιά για να κάνω μεταπτυχικό στην Μουσειολογία!
 
Η Νανούκα λοιπόν ήταν το πρώτο άτομο που συνάντησα με την εγκατάστασή μου στις εστίες (αν εξαιρέσουμε πάντα την ρεσεψιονίστ, Delphine). Και φυσικά ήταν το άτομο που έμενε στο διπλανό ακριβώς δωμάτιο από το δικό μου. 504Β εγώ, 504C η Νανούκα (και στο 504D ο Παυλίτο, λίγο αργότερα βεβαίως, με δόλιους τρόπους...). Φτάνω λοιπόν που λέτε στις εστίες πρωί πρωί - όπου όλοι κοιμούνταν - και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στο σούπερ (στον Κο Sainsbury's όπως έλεγε και ο Παύλος). Γυρνώντας - και την στιγμή που ξεκλειδώνω για να μπω στο δωμάτιο - βλέπω μια κοπελίτσα να βγαίνει από την διπλανή πόρτα. Χαριτωμένη, τσαχπίνα, χαρωπή σαν παιδάκι.
-Hello, μου λέει.
-Hi, της λέω.
-What's your name, μου λέει.
-George, you? της απαντάω.
 
Με κοιτάει λοιπόν και με ρωτάει:
-George You..........? (εδώ εγώ καταλαβαίνω οτι η Νανούκα είναι Ελληνίδα!)
-George, της ξαναπαντώ!
-Ah, yes. Where are you from? με ρωτάει.
-Greece, της απαντώ και η Αθηνά εκρήγνυται
-Έλα ρε, Έλληνας είσαι? Γειά σου ρε Ελλάδα!
 
Και εκεί ξεκινησε η καταπληκτική μας φιλιά και η συνειδητοποίηση οτι η Νανούκα είναι το κάτι άλλο!!!
 
Η Νανούκα λοιπόν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί σε έναν ομοεθνή της, σε μια ξένη χώρα, τη στιγμή που μόλις έχεις φτάσει και αναρωτιέσαι "Τώρα τί γίνεται?" και αν υπάρχουν άλλοι Έλληνες για να κάνεις παρέα!
 
Της ταιριάζει επάξια και ο τίτλος που της έδωσε ο Πάυλος (ή αλλιώς Παυλίτο, αφού εγώ ήμουν ο Τζωρτζίνος, κατά την Νανούκα πάντα) Αθηνά η Κουλίδου (κουλή -> κουλίδου, ποντιακό) ή Κουλιδοσποράκι (γιατί ξέχασα να σας πω οτι η Νανούκα είναι μικροκαμωμένη, πράγμα που της προσδίδει έξτρα χαριτωμενιά). Γιατί η Νανούκα είναι πραγματικά κουλίδου, με την καλή έννοια πάντα. Αν λοιπόν κάποιος μας άκουγε - το τρίο - έξω για καφέ (βλ. Nero Cafe, Costa Cafe etc. @ Poole) δεν θα άκουγε ποτέ το όνομα Αθηνά. Κουλίδου ο Παυλίτο, Νανούκα εγώ (ξέχασα, το Νανούκα είναι δικό μου). Και φυσικά ποτέ Παύλος και Γιώργος. ΠΟΤΕ! Παυλίτο (ή χαριτωμενίστικα Φαβλίτο'μ - κατά το Παυλίτο μου) και Τζωρτζίνο (ή πάλι χαριτωμενίστικα Δορδίνο).
 
Δεν θα πω λοιπόν τίποτε παραπάνω αυτή τη στιγμή, γιατί θα μπορούσα να γράφω μέχρι του χρόνου. Ήταν ένα μικρό tribute στην Νανούκα, ορμώμενος από την καταπληκτική 5ωρη έξοδο που είχαμε σήμερα, μετά από 6 μήνες. Γιατί παρ'όλο που και οι δύο ζούμε στην Αθήνα, δεν καταφέραμε ποτέ παρά να συναντιόμαστε κάθε 6 μήνες. Τι κρίμα!!!!
 
Αν λοιπόν ποτέ βρεθείτε έξω και ακούσετε μια παρέα να φωνάζει, να γελάει και να λέει ακαταλαβίστικα πράγματα - συνοδευόμενα πάντα από Κουλίδου, Τζωρτζίνο, Παυλίτο, Poole κλπ προαναφερθέντα - να ξέρετε που έχετε βρεθεί: στο πεδίο δράσης της Νανούκας και φίλων. Και μη διστάσετε, ελάτε να μας μιλήσετε. Δεν θα χάσετε! Αντιθέτως....